Column Marcel Schoemaker: Humbug

Het zou wel heel dom zijn wanneer u als Deventenaar komend weekend voor de eerste maal het Dickens Festijn bezoekt. U hebt al 31 jaar de kans gehad dat te doen. Vette pech, want ze komen weer. Met duizenden, nee met tienduizenden. Naar dat hele kleine stukje Deventer. Dat ook al bestond in de Victoriaanse tijd. Onder armoedige omstandigheden, aan het eind van een ommuurde periode. Toen iedereen graag de middeleeuwse stad uit wilde vluchten. Op zoek naar wat frisse lucht. Maar nu even niet, want Dickens is in town. Wat hebben Dickens en Deventer met elkaar gemeen? Behalve de eerste letter van hun naam, helemaal niets.

Maar dat wil niet zeggen dat we in het ideale decor van het Bergkwartier er niet iets leuks van kunnen maken. Soms zit het mee, soms zit het tegen. A bridge too far, kon er ook terecht. Terug naar Dickens, een Victoriaan met humor maar ook een aanklager van onrecht. De meeste bezoekers van het festijn zullen dat niet weten. Ze hebben zijn boeken waarschijnlijk niet gelezen. Maar een tranentrekkende kerstfilm doet natuurlijk altijd wonderen. En als je dat ook nog eens live kunt zien in je eigen land? Hup naar Deventer. Los van Dickens blijken steeds meer toeristen dat een goede keuze te vinden. Deventer scoort er, niet alleen in de Adelaarshorst, lustig op los.

Op allerlei ranglijstjes van relaxte sfeer tot leuke speciale winkeltjes kruipen we langzaam maar zeker omhoog. Ook economisch geeft dat de stad en  bedrijven een impuls. Want de bezoekers gedragen zich alles behalve als Scrooge. En dan moeten we op gaan passen. Dat we de balans in evenwicht houden. Deventer marketing denkt al na over toegangsprijzen. Geen beefeaters maar toegangsspoortjes. Venetiaanse toestanden. Om nog maar te zwijgen over onze aartsvijand Amsterdam. Gaan we het kantelpunt bereiken na zovele jaren of met Scrooge concluderen: Bah! Humbug!